Tiyatroyla nasıl tanıştığımı hatırladım bugün. Tiyatroyu nasıl sevdiğimi hatırladım. Çünkü bugün o tanışmayı borçlu olduğum(uz) insan hayatını kaybetti… Mehtap Ar’ı kaybettik bugün. Kim olduğunu çocukken bilmediğim, sadece güzel oyunlar hazırlayıp onlarla bizi buluşturan Mehtap ablayı…
Ben
ilköğretimi mahalle arasında sıradan bir okulda okudum. Evimize yakın olması
dışında bir özelliği yoktu, çok kalabalıktı, bir sırada üç kişi otururdu, çok
katı eli sopalı hocalar vardı ve belki de o kadar haşere çocuğu hizaya getirmek
zor olduğu için çok disiplinliydi… Okulun imkanları da sınırlıydı, sadece bizimki
değil çoğu okul o zamanlar sanatsal aktivite anlamında çok fakirdi… Hala öyle olanlar
var ne yazık ki… Ama bizim okulun güzel olan bir tarafı da vardı… tiyatro salonu… Bazen
sportif faaliyetler, bazen kermesler, bazen de milli bayramları kutlamak için
kullanılan kocaman bir tiyatro salonu… Dönem sonlarına doğru bir çocuk oyunu
sahnelenirdi o salonda. İşte tiyatroyla o zaman tanıştım… Bir yıl sonu
etkinliğinde, çocukları tiyatroyla buluşturmak için yola çıkmış bir avuç
tiyatro gönüllüsü sayesinde… Mehtap Ar Çocuk Tiyatrosu… Onları izledikten sonra
ne zaman okula bir oyun gelecek olsa inşallah Mehtap ablanın tiyatrosudur diye
içimden dua ederdim; çünkü Mehtap
ablanın oyunları hem eğlendirirdi, hem de inceden inceye hayat dersleri verirdi,
şarkılar, danslar eşliğinde yarattığı fantastik atmosferle büyülerdi ve sizi de
oyuna dahil ederdi… Hiç bitmesin isterdim… O bu işi severek yapardı, hissederdim…
ve biliyorum ki o ekibiyle beraber gönüllü olarak sahnelediği oyunlarla aslında
büyük bir sosyal sorumluluk projesine imza attı. Kim bilir kaç nesli
tiyatroyla buluşturdu, kaç nesle tiyatro sevgisi aşıladı… Ben sadece o şanslılardan
biriyim ama hepsini temsilen teşekkür ederim… Bizi güldürdüğün, düşündürdüğün,
müthiş şarkılarla, kostümlerle, danslarla sahneyi devleştirdiğin ve bize hayal
kurmayı öğrettiğin için… Teşekkürler Mehtap Ar… İçimizde senden kalan tiyatro
aşkıyla hoşçakal:G
